yağmur damlası kadar-dık

13 ekim 2010


yağmurlu bir güne gözlerimi açmıştım..nasıl da güzel yağıyordu..sanki biliyor gibiydi geçmişin güzelliğine yolculuğa çıkacağımı..anıların üzerine şakır şakır her damlasını çarpıyordu..


11:40 tren istasyonu


1,5 saat sürecek olan yolculuğa başlamıştım çoktan.bu sırada hep bir yerlerde karşılaştığım,görüşelim desek ayarlayamayacağımız arkadaşımla yolculuğun startını verdik. hereke' ye kadar hiç olmadığı kadar çok konuştuk... biraz tuhaftır kendisi,çok konuşmaz.. elinde mentos ve uykusuzla,yeşil montuyla o da gerilere götürüverdi beni.. taa ortaokul günlerine..tanımıyorduk onu o zamanlar..mahalleye taşınan yeşil gömlekli çocuktu o bizim için.. farkettim ki oğlum sen yıllardır yeşil giyiyorsun:) neyse devam edioduk yolculuğumuza.hava bulutlu,yağmurlu,sisli... tam şaraplık+ filmlikti..
nasıl heycanlıydım... en çok özlediğimin yanına gidiyordum...kadın,kadınım içime öyle işlemişin ki senle olan her anı bugün gbi hatırlayıp,yüzüme kocaman bir gülümseme kondurabiliyorum:) bu arada tren yolculuğunu da özlemişim..banliyö değil express :))
farkettim ki 2 yıldır izmite de adım atmamışım..çok da bişey kaybetmemişim..izmit hala aynısın, değişmemişsin...
hiç sakarya'ya da gitmemiştim de... ne de güzel oldu gelmem sakarya sakarya...
velasıl kadınım ve kocasıyla buluştuk...gittik kahvelerimizi,sigaramızı içmeye başlarken özlem dolu sohbetimize de başladık...kadın, ne sen ne ben hiç değişmemişiz:) yağmur üzerimize yağıyor,çarpıyor damlalarını..nasıl fakiriz bir şemsiyemiz bile yok:)
zaman ilerledikçe,dumandan yudum yudum içtikçe,konuştukça kafamız on numara oluyordu...
dindandon!
kapı çaldı... anane yılların verdiği bütün yorgunlukla,yüzünde taşıdığı bütün izlerle içeri girdi...anane sen ne güzel insansın yahu,uzun ömürler dicem de miladın dolmuş be kadın benim dememle daha da uzamaz yani... :)
bi baktık 10 sn de uyumuş:)üzerine yorumlar gelmeye başladı tabi...
-lan öldüyse kadın
-yok olum nefes alıyor
-olum ölürse ne tepki vercez lan
-ne bilim lan ben ,kaç ölüm gördüm
-olum gülerim ben...çok komik olur..
-ölmesin lan..çok panikledim şimdi..sülaleden ilk ceset yani
-gidip evinde ölsün ya..stres oldum..
ufaklık kalk git dürt şunu,yaşıyor mu?
-anane napıyorsun?
-oynuyorum..
-ne oynuosun?
-çiftetelli oynuorum,görmüomusun
(hahahaha bir kopuş söz konusu o anda bizde)
-git başımdan,rahat bırak,uyucam..
-olum turp gibi lan kadın..laf sokuyor duymadınız mı?(yine kopuşlardayız)
anane uyumaya devam  tabi...
zaman çok hızlı geçiyor ya..neden hep güzel anlar çabuk geçer?çok sinir oluyorum zaman sana..biraz yavaştan alaydın nolurdu sanki?dibin mi düşücekti...
biz dedikodunun dibine dibine vururken ananeye takıldık yine.acaba anlıyor mu diye.soralım dedik..
-anane ne dediğimizi anlıyor musun?
-neeeee
-ne dediğimizi anlıyor musun?
-kimin çorabı düşmüşşşş
(yine koptuk hahaha)
-yok anane dediğimizi anlıyor musun diye soruyoruz(daha bi yüksek sesle)
-anlıyom tabi ya... nie anlamıcakmışım
-hee..evet..tamam:)
(anane anlıyor bizi,biz de seni seviyoruz anane:))
yine zaman geçti hızlıca gece oldu lan..sana ağırdan al demedim mi akreple yelkovan..akıllı olun lan biraz...alayına isyan ederim:)
...
yine yağmurlu güne uyandık..ama bu sefer taze hüzünlerin üzerine yağıyordu..her bir damlada daha bir sırılsıklam hüzne boğuluyorduk.dönüş yoluna girdik.herkes gelirken bir tek ben gelmiyordum..çünkü gideli hayli oluyordu...
her durakta güneş daha bir parıldamaya başladı sanki..yağmur damlalarının içinden geçerken banada dokunuyordu parmak ucuyla...
gökkuşağı çıksa
altından geçsem
taze mutluluklara döner miydi hüzünler?
ne dersiniz?


14 ekim 2010

http://fizy.com/#s/1lrmjc